Oasis
Finlandia (1. atala) – 1.13
Suncamp handia eta Quechua txikia askatu ere egin gabe eskatu zuen bazkaria. Entsalada, oilasko errea, patata frijituak eta Coca-Cola bat. Zer demontre jango ote zuen Islandian? Ikaragarri gozatzen zuen janariarekin eta gutizia zale hutsa zen gainera. Horixe erakusten zuten bere laurogeita hamasei sasi-kiloek. Menuko platerik koipetsuenak Xabier Euskitze eta Jaime Otamendiren arteko borroka batek baino gehiago erakartzen zuen “Kar kar kar… ordaindu egingo nuke hori ikusteagatik”. Hala ere, garbi zuen Islandian ez zuela zaletasun horiek lantzeko aukera gehiegirik izango. Herrialde garestia omen zen Islandia eta nahiz eta krisi ekonomiko bortitzak ederki astindu zuen azken urtean, oraindik oso garestia izaten jarraitzen zuen euskaldun arrunt batentzat. “Bazkaltzeko sandwichen bat eta afaria nik neuk prestatuko dut hostelean… Moldatuko naiz”.
Zortzi minutu eta hogeita bi segundotan amaitu zuen plater konbinatu lehorra eta bi fardelak askatu ere egin gabe joan zen ordaintzera “Ez naiz lasai egongo aireportura iritsi arte”. Hamalau euroak barra gainean utzi eta tabernariari aireportura nola joan ba ote zekien galdetu zion.
-No – “Hau ere kaza batean etortzen da lanera… Hemen alboan duzun neska bat aurkeztea nahi duzu? Ondo eramango zinatekete…”
Hala ere, neska lehorrak baino gehiago lagundu zuen gizon lehorrak. Aldirietako trenen informazio leihatilara joateko gomendatu zion, han lagunduko zutela. Buelta pare bat eman eta amona nola ez, lehor bati galdetu ostean, iritsi zen tabernariak esandako lekura “Benetan! Zer geratzen zaio Bartzelonan jendeari!?”.
Santseko geltoki erdian zegoen aldiriko trenen informazio gunea eta bertan lauzpabost bat leihatila zeuden. Lehen aldiz, bera bezain galdu zein kargatuta zebilen jendea ikusi zuen Txominek inguruan eta hasiera batean poza eman bazion ere, ilara ederra jasan behar izan zuen hain pozik senti arazi zuten motxileroen erruz “Lastima munduko tonto bakarra ez naizen…”. Leihatilara iristean aireportura nola iritsi galdetu zion beste aldean zuen emakumeari eta honek ederki azaldu zion egin behar zuena. “Hau ez da Bartzelonakoa…”. Profesional atseginak esan zionagatik gure aldiriko trenen antzeko zerbait zen Rodalies de Catalunya izeneko tren bat hartu behar zuen eta handik hiru geltokira topatuko omen zuen aireportua. “Hiru geltoki? Eskerrak ez dudan taxirik hartu…” Tiketik ezin omen zion berak saldu eta hogei bat metrora zegoen makina batzuk seinalatu zizkion Florence Griffith Joynerrena zirudien azkazal amaiezin batekin. Eskerrak eman eta makinetara abiatu zen abenturaren lehen fasea gainditu zuenaren sentsazioarekin.
Hala ere, falta zitzaion apur bat horretarako. Makina deszifratzen lanak izan zituen eta berau erderaz jartzea ere kostatu zitzaion. Horretan ari zela, alboan zuen gizon arraro batean zentratu zuen begirada. Txomini zuzenean begira zegoen eta ez zuen batere itxura onik. Suncampa eta Quechua ondo heldu eta makinarekin borrokan jarraitu zuen. Azkenean, uste zuena baino askoz ere sinpleagoa zela konturatu eta tiketa erostea lortu zuen. “Gauzak lasaitasunez eginda, ez dira hain zailak suertatzen askotan artaburua…”. Gizon arraroa bilatu zuen begiradarekin eta oraindik begira zuela konturatzean ziztu bizian sartu zen laugarren nasara eramango zuen tunelean.
“Gertuago nago. Gertuago Islandiatik”
Horrela doa Finlandia orain arte.
Eta horrela non-original soundtracka.
Noel Vs. Liam edo Gallagherren arteko borroka amaiezinaren amaiera
Guztiok borrokatu gara anaiarekin haurtzaroan. Historian zehar ama guztiei loa kendu dien kontua dugu hau baina denborarekin pasa egiten da. Anaia txikia eta ni behintzat ederki moldatzen gara gaur egun eta sinetsi, gure arazoa ez zen gehiegi borrokatzen ginenik borroka besterik egiten ez genuela baizik.
Hala ere, badira kasu batzuk non bandera zuria atera, aizkora lurrean utzi eta anaiak lagun bilakatzeak ezinezkoa ematen duen. Kasurik garbi eta ezagunena Manchesterreko Gallagher anaiena dugu eta bi artaburu hauek dira gaurkoan ordenagailuaren aurrean jartzera eraman nautenak.
Grunge garaietan (nire nerabetzaroko zutabe nagusia Son Gokurekin batera) Brit Poparekin adarrak jartzen nizkion noizean behin Seatleko mobidari eta Oasis, Blur, Ocean Colur Scene edo Travisenkantuekin ederki gozatzen nuen sekula Chris Cornelli onartu ez banion ere.
Gerora, nire entzunaldietatik desgertzen joan ziren talde ingeles hauek baina Oasisek beti izango zuen lekutxo bat nire bihotzean. Orduan dagoeneko Noel eta Liam eta Liam eta Noelen arteko iskanbilekin barre ederrak botatzen genituen lagun artean eta badirudi, jende normalean ez bezala, anaia hauen harremanak okerrera egin duela.
Milaka zurrumurru, keinu eta mehatxuren ostean, taldea desegitea erabaki zuten eta anaia bakoitzak bere aldetik jo zuen 2011n. Liamek Oasiseko musikari ezberdinak bildu eta “Different Gear, Still Speeding” diska argitaratu zuen Beady Eye izendatu zuen taldearekin. Noelek aldiz, NoelGallagher’s High Flying Birds diska kaleratu zuen (Eta zergaitik ez nuen post hau orduan idatzi? Ba sudur puntatik atera ez zitzaidalako).
Ordurate, antologikoak ziren bai bi anaien arteko ego borroka eta baita zaleen arteko eztabaida ere. Nor da bi Gallagherren artean talentu gehien duena? Badakit borroka batean Supermanek edo Hulkek irabaziko ote zuen eztabadaidatzea bezain zentzugabea dela baina horrelako gauzetan galtzen genuen (eta dugu) denbora zer nahi duzue esatea…
Kontua da, 2011 arte bi anaiak talde berean zeudela eta eztabaida honek ezin zuela erantzun objektiborik izan. Bi diska hauek kaleratu ostean ordea konparaketa posible da eta hori, edozein musika frikiren ametsa zen! Gogoan dut behin irakurri nuena. Inspiral Carpets taldearen teknikari lanetan bira batetik itzultzean Noel Liamen talde berriaren kontzertu bat ikustera joan zen. Amaitu ostean, taldearen aldagelara sartu eta tamaina biblikoa duen esaldi bat bota zien: Bi aukera dituzue, edo taldean sartu, kantuak konposatzen ditut eta izar batzuetan bilakatzen gara, edo bizi osoa Machesterreko lokal kakaztuetan jotzen igarotzen duzue. Genio y figura.
Arazoia ote zuen Noelek? Edo Liamena zen arrazoia bere anaiak bere kreatibitatea mozten zuela esaten zuenean? Ez dut uste erantzun garbirik dudanik baina saiatuko naiz.
Beady Eyeren diska enztun nuen lehendabizi eta BBK Live jaialdi deskafeinatuan ere ikusi nituen zuzenean. Gehiago gustatu zitzaidan taldea zuzenean baina horretan, asko lagundu dezake Liam bezalako kantari mitiko bat eskenatoki gainean ikusteak soilik. Diskoa ondo dago, entzuten uzten da baina lehen hiru kantuek uzten dizuten sentsazio onaren ostean, haizea galtzen joaten da erabat beteta duzun puztuki bat lotu aurretik askatzen duzunean bezalaxe. “Bring The Light” kantuan berpiztun egingo dela iruditzen zaizu baina… ez. Aldapera behera doa dagoeneko. Musikari onak ditu eta produkzioa bikaina du baina… Ez dakit, ez dit ezer berezirik esaten. Gustora entzuten dut oraindik baina ez zait iruditzen hemendik lau urtera entzuten jarraituko dudan horietako diska bat denik.
Noelen lana hilabete batzuk beranduago entzun nuen eta desiatzen nintzen onartu beharrean bait nago bere aldekoa izan naizela beti (Bai, honek zientifikotasun guztia kentzen dio ikerketari baina izorratu. Bloga nirea da). Autoan entzun nuen lehen aldiz eta asko gozatu nuen. Lehen kantutik harrapatzen zaitu eta une brillanteak ditu. Lasaitasunez idatzi eta kantatua dago eta somatzen da. Beady Eyeren lanean berriz, izenburuan daraman abiadurak kantuak idazterakoan garrantzia gehiegi izan duenaren sentsazioa uzten du. Instrumentazioa beste maila batean dago High Flying Birds honetan eta instrumentu zein soinu baliabide guztiak ezberdindu daitezke uneoro. Melodiak askoz jostagarriagoak dira eta Liamek amestu ere ezin dituen sentsazioak azalaratzen dituzte “Dream On”, “If i Had a Gun”, “The Death of You & Me” zoragarrian edo “Soldier Boys and Jesu Freaks” ederrean.
Ez dakit esan bezala, objektiboa naizen baina horixe da nire epaia. Biek gogoratzen didate Oasis kantu bakoitzean baina Noelen lanak Oasisetik gustoko nituen gauzak ekartzen dizkit burura eta Liamenak agian, Oasisen musikan aintzat hartzen ez nituenak.
Noel wins beraz nire ikuspuntutik. Zer deritzozue zuek? Nork du talentu gehien bi anaia narzisista, egolatra eta jasanezin hauen artean?
The Indezents 
