Finlandia (1. atala) – 1.22
Gehienek oporretara joateko itxura zuten. Familia oso bat maleta kamioikada bat ondoan zuela, lau jubilatu oihuka hizketan eta aita-semeak diruditen beste hiru eski eta guzti “Ez nekien Islandia eskirako leku egokia zenik… ”. Ilaran bere aurrean suertatu zena berrogeita hamar bat urteko gizon ilezuri bizardun bat zen eta arrantzarako kanaberak ziruditen bost bat poltsa zituen aldamenean. Bere albora iristean atzera begiratu zuen arrantzaleak.
-Hola… – Esan zion.
-Hola… – Erantzun zion Txominek
Buelta erdia eman eta aurrera begira jartzera zihoan baina zirudienez hau ere asper-asper eginda zegoen eta buelta erdia amaitu bezain pronto Txomini begira jarri zen berriz ere aldakan malguki bat izango balu moduan “Hori bai aldaka operazioa eta ez nire amonari egin ziotena”.
-Vaya cola ¿he? – “Joder, elkarrizketa osoak sakontasun maila hau izan behar badu…”
-Pues si la verdad. Y teniendo en cuenta que no son ni las nueve y media… – “Nik ere dominatuak ditu igogailuko elkarrizketak”.
-¿Que vas? ¿A Islandia? – “No, suelo venir a las colas de enbarque porque me llena por dentro…”
– Pues sí- Bukatu zitzaion kuerda Txomini. “Ona naiz baina ez hainbesterako”
-La verdad es que es precioso.
-¿Ha estado alguna vez?
-No pero he visto fotos- “Joder, beste Indiana Jones bat…”
-Yo tambien he visto algunas y parece increíble. Estoy deseando llegar… ¿Usted que va? ¿A pescar?- “ Capitan obvio al rescate!”
-Sí. Me han dicho que hay unos salmones la hostia de enormes- “La hostia de enormes?” Bilbotik berrehun kilometro baino gehiagora bizi den inork halakorik esango ez zuela konturatu zen Txomin.
-¿Eres vasco?
-Sí, de Bilbao- “Bost puxtarri!”
-¡Pues yo también! Bueno, de Bilbao no, vasco quiero decir. Soy de Beasain.
-Ya conozco…- “Argazkietatik baita ere seguraski”- ¿Y que vas? ¿De turismo?
-Pues sí. A recorrerme el país en quince días- “Erdia ikusten badut con un canto en los dientes esaten dena”.
Une horretan ingurura begiratu zuen Arrantzale Jones bilbotarrak norbait faltako balitz moduan.
-¿Sólo?
Galderak ezustean harrapatu zuen Txomin eta pentsatzen hasterako ezetz erantzun zion. Islandian lagun pare bat zituela eta haiekin pasako zituela oporrak. Lagun alegiazkoengatik ez galdetzeko errezoka hasi zen orduan eta erantzun automatiko horren arrazoia bilatu nahi izan zuen bere kaskezurrean. Alde batetik, bakarrik joatean babes gabe sentitu zitekeela pentsatu zuen eta badaezpada ere, ez zela komeni bakarrik zegoela inork jakiterik. Bere mesfidantza kontuan izanda ez zen harritzekoa izango. Beste alde batetik ordea, gezurra esatearen arrazoia lotsa zela pentsatu zuen, bakarrik zegoela onartzearen lotsa.
Hizketan jarraitu zuten eta arrantzale bilbotarrak urtero arrantza egitera leku ezberdin batera joaten zela kontatu zion. Bakarrik joaten zela “Honi ez dio ba lotsarik ematen bakarrik doala onartzeak…”. Hala ere, ez omen zen erabat bakarrik joaten interneteko arrantzale foro baten bitartez munduko beste arrantzale batzuekin geratzen zelako aukeratutako lekuetan. Islandian arrantzatzeko baimenik behar ote zen galdetu zion Txominek eta bere harridurarako, eremu pribatuetan bakarrik arrantzatuko zutela aitortu zion. Lur eremuaren jabeari adostutako dirua ordaindu ezkero ez omen zegoen inolako arazorik Islandian arrantzatzeko.
-¡Allí hay salmones hasta hartarse! Nadie se preocupa por ese tema. – Jo zuen amaitutzat bilbotarrak. – Mi sueño es ir a pescar a Canadá. He leído en el foro que allí los salmones son como tiburones! – “Port O’Brianen Fisherman’s Son arrantzale abenturazalearentzat!”
Horrela doa Finlandia orain arte.
Eta horrela non-original soundtracka.
The Indezents 