Finlandia (1. atala) – 1.19
Pelikulak fikzio izateari utzi zion pixkanaka eta Europa Iparraldera begira hasi nintzen berriz ere haurtzaroko ametsak berrartuz edo. Finlandia… Dadoz erabaki eta banderaz jositako munduko txapelketa haietatik hona gauzak asko aldatu ziren eta herrialde eskandinaviar guztien artean, leku berezi bat irabazi zuen Finlandiak.
Ez dakit Erreala gogoratzen zidan koloredun bandera izan zen arrazoia baina betidanik egon zen Finlandia beste guztien gainetik. Gerora, Jari Litmanen futbolariaren jarraitzaile ere egin nintzen eta Munduko Kopa edo Eurokopen aurretiko faseak jokatzen ari ziren bakoitzean egunkarian Finlandiaren emaitza zein zen begiratzen nuen. Niemi atezaina, Liverpoolen jokatu zuen Sami Hyypiä handia, Riihilahti, Kolkka, Litmanen. Horixe zen Pro Evolution Soccerrean jokatzen nuen bakoitzean aukeratzen nuen taldea. Lastima ez ziren sekula Munduko edo Europako txapelketa bateko fase nagusira iritsi…
Urte batzuk beranduago, Bilbon Soziologia ikasten nebilela, hizkuntza indoeropearrei buruz aritu zitzaigun irakaslea altu zein alu bat Soziolinguistika eskola batean. Talde horretatik kanpo, Europa eta Asia osoan, hiru hizkuntza besterik ez zeudela azaldu zigun. Jatorri ezezaguneko hiru hizkuntza besterik ez halako lur puska zabalean… Jakin banekien gure Euskara zela haietako bat eta jakin-minez itxaron nuen irakasle pedantearen azalpena. “Euskara, Hungariako Magyarra eta Finlandiako Suomia”. Hori esan bezain pronto, garai haietan gustuko nuen azkoitiarrari fitxak sartzera joan zen betiko moduan (Agur bat hemendik putakume harrentzat!).
Bat-batean, lotura horrek lurralde urrun harren eta nire arteko distantzia metro eskas batzuetara murriztu zuen. Haiek ere arraroak ziren, gu bezala, ni bezala. Nire ametsetako lurralde zenak beste dimentsio bat hartu zuen nire irudimenean eta paradisu utopiko baten moduko zerbaitean bilakatzen hasi zen. Guztia ulergarria izango litzatekeen txokoa, ulertuko ninduten lekua, ni neu ulertuko nintzatekeen tokia, Finlandia…
Finlandia hitzak gainera bazuen beste esanahi bat. Fin-Landia horri beste zentzu bat ematen nion nire barnean, amaiera. Ez amaiera munduaren amaiera moduan (Nahiz eta Ferminek palestinoa galdu zuen lekuan egon) baizik eta ziklo baten amaiera, aldaketa. Hori zen agian bilatzen nuena… Aldaketa, hasiera berri bat. Pause egoera ahaztu eta play-ari sakatzeko leku egoki bat. Eskandinavian edo nire buruan egon zitekeen Finlandia hori. Gerora jakin nuen Fin hori, germanikoko finn-etik datorrela; ehiztaria alegia.
Horrela doa orain arte Finlandia.
Eta horrela non-original soundtracka.
Hauxe izango da denboraldi honetako azken Finlandia dosia. Irailaren lehen asteartean hemen izango duzue berriz online nobela eta gutxi faltako da gainera lehen atala amaitzeko. Ondo izan ordura arte!
The Indezents 
