The Indezents

Nondik atera dira mukizu puta hauek?!

Posted on 2014/06/12 Updated on 2014/09/09

Kitarra batekin hobetoen egin dezakedana burutik gora altxa eta ampli eder bat apurtzea da. Aspaldi onartu nuen. Horregatik utzi nuen trasteroan abandonatuta gitarra elektriko urdin txiki hura… Kantuan hasi nintzen orduan (edozerri deitzen diot kantua bai…). Horretan ere ez nintzen iaioegia egia esan eta Rock Star bizitza niretzat egina ez zegoela konturatu nintzen. Hala ere, musikak biziago sentitu arazten ninduen eta iaio edo ez, leku zentral bat hartu zuen nire bizitzan. Gauzak horrela, musikaz hitz egiten, idazten eta pelmada ematen hasi nintzen nire aisialdian. Musika ekimen zein ekintzetan ere muturra sartu nuen eta musikariak lanean ikusteak, berebiziko inbidia sortzen zuen nire barnean (inbidia txarra, gauzak garbi).

Sinestezina iruditzen zitzaidan buruan zutena instrumentuarekin esan ahal izatea eta are sinestezinagoa, instrumentuarekin ari ziren bitartean abestu ahal izatea!! (bai, oso inutila naiz). Horregatik agian, gorroto zein amorruaren gainetik, miresmen bat hasi zen sortzen nire barrenetik musikari guztiengan.

Hala ere, onartu beharrean naiz badela musikari mota bat miresmena sortu baino, iseka egiten ari zaizkidala pentsa arazten didatenak. Musikari mota hau da gaurko post honetako protagonista. Nola ez, hauek, genio mukizuak dira.

Mukizuak diot baina maitasun zein errespetu guztiarekin benetan. Egiten dutena ikaragarria iruditzen zaidalako alde batetik, eta duten adina izateak, egiten dutenaren balioa bikoizten duelako bestetik. Ni oso inutila naiz ados, baina denborarekin ikusi dut jende asko dagoela instrumentuak ondo baino hobeto jotzeko gai dena bizitza osoan fundamentuzko ezer sortu gabe. Gaitasun horrekin zerbait ona egiteko gai den jende kopurua urriagoa da. Normalean gainera, hogeita luze urterekin hasten dira tekla egokia sakatzen (It’s a long way to the top my friend). Milaka gauza bizi izan dituzte, beste milaka entzun eta hori guztia norberaren koktelera propiotik pasa ostean, altxor berezi eta errepika ezin bat sortzen da. Horri, arima izatea deitzen zaio eta hori, ez da erosten.

Hori da normalean gertatzen dena nahiz eta oso normala ez den (ez da arau absolutu bat baina tira…). Normalean diot, noizean behin, eta azkenaldian askotan, arau guzti hauek pikutara bidaltzen dituzten mukizu taldeak agertzen ari direlako harrien azpitik ere. Askotan, teknika aldetik gabezia asko izaten dituzte hasieran baina egiten dutenean zerbait berezia nabari da lehen egunetik. Oilo ipurdia jartzen zaizu eta beraien musikaren atzean, zu hogeita zortzi urterekin apreziatzen hasi zinen musikariak antzematen dituzu sesuma, inspirazio edo influentzi moduan. “Nondik atera dira mukizu puta hauek!?” diozu orduan.

Esan bezala, azkenaldian ugaritzen ari den fenomenoa da eta ikaragarri pozten nau. Nire gaitasun eza agerian uzten dute eta ridikulu ere senti arazten naute baina ikaragarri gozatzen dut egiten dutena entzun eta etorkizunean zer egin dezaketen pentsatzen. Besterik gabe, han eta hemengo kasu batzuk hautatuz kontuan hartzeko zerrendatxo hau prestatu dut nahiz eta asko, edo guztiak, ez dituzuen dagoeneko ezezagun izango. Hori dela eta, ez naiz gehiegi luzatuko azalpenetan, musikak hitz egin dezala.

BELAKO

Zergaitik ez hasi etxekoekin? Amaieran jarri izan banitu euskaldunak zirelako besterik ez nituela jartzen pentsatuko zenukete agian eta ez da horrela inondik inora. Lehen aldiz beraien maketa entzun nuenean zaplazteko bat eman balidate moduan sentitu nintzen eta zaplazteko hori, ostiko bilakatu zen zuzenean ikusi nituenean.

Nabariak dira beraien musikan Sonic Youth, New Order edo The Cure bezelako taldeen influentziak. Nik orain lau urte arte, ezin izan dut Sonic Youthen diska bat osorik entzun. The Cureren “Friday I’m in love” asko gustatzen zitzaidan hori bai…

Beraien lehen lan luzea kalean da eta jaialdi handienetan aritzeko deiak jasotzen dituzte. Promesa izateari aspaldi utzi zioten nahiz eta taldeko kideren bat oraindik hogei urtera iritsi ez den.

THE XX

Generazio berri honen lehen alea izan ziren eta beraiekin pentsatu nuen lehendabizi “Nondik atera dira mukizu puta hauek!?” errepikakor hori. 2005ean sortu zuten taldea eta dagoeneko bi lan argitaratu dituzte: XX 2009an eta Coexist 2012an. Nazioartean izen bat egin zuten lehen lanarekin eta bigarrenak lekua mantentzen lagundu die.

Taldeko burua den Jamie munduko bandarik handienen agendan dago eta dagoeneko makina bat karroza inbidiaz joko zituen hainbat lankidetza burutu ahal izan ditu.

Kontu hauekin, nire lagun pitchforkiano batek etorkizuna beraiena dela dio.

LONDON GRAMMAR

Zer esan hauetaz? If You Wait beraien debut lana besterik ez da eta une honetan entgzuten nabilen disken artean kuttunena dut. Milaka buelta eman dizkiot diskoari eta berriz entzuten dudan bakoitzean, zerbait berria topatzen jarraitzen dut bertan. Lan bikaina da ezbairik gabe eta gutxik sortzen duten efektu hori sortzen du gainera entzulearengan. Diskoa entzuten hasi eta diskoaren barnean amaitzen duzu. Atmosfera propioa du eta bertan, airea oso osasuntsua da, frexkoa, beraiek bezala.

Taldeko inori garrantziarik kendu gabe, ipatu beharrekoa iruditzen zait Hannahren ahots berezia atmosfera hori sortzen, berebiziko garrantzia baitu.

Altu jarri dute listoia baina ni behintzat, bigarren lana entzuteko desiatzen naiz.

DISCLOSURE

Beste mukizu batzuk… 91 eta 94 urtean jaiotako bi anai. Settle lanarekin hautsak harrotu zituzten baina dirudienez aurretik makina bat gauza eginak ziren. Nola da posible!? Hauek ere, handienen agendetan daude eta ziur hemendik urte batzuetara musikari errekerituenen artean egongo direla urteko diska grabatzerako orduan.

Zer asmatu duten? Ba egia esan ezer ez baina beraien kantu bakoitzean hasieran aipatzen nuen arima hori sumatzen da. Lotsagabe hutsak direla zerrenda honetako gainontzekoak bezalaxe…

DAUGHTER

Disko ikaragarria hau ere. London Grammarrekin batera, azkenaldian gehien entgzuten ari naizen horietako bat. Elena Torna kantari londondarra  kitarjole suitzar bat eta baterijole frantziar batek antolatutako kastingera aurkeztu omen zen. Ondo moldatu ziren eta If you leave borobila argitaratu zuten.

Egia da ahotsak nire Feist kuttuna edo Regina Spektor gogoratzen duela baina atzean dagoenak izaera propioa eskaintzen dio osotasunari. Hasieratik bukaerara entzutea komeni den horietako lan bat da debuteko hau eta lasai, bideoklipeko kantuak ez badizue ezer esaten, probatu beste hauekin. Etzarerete damutuko:  Still eta Youth

KEXA

Etxekoekin hasi dut zerrenda baina badira etxekoagoak diren eta hemen tarte bat merezi duten batzuk. Kexa talde lazkaotarra zen, eta zen diot dagoeneko desagertu delako. Goierrin musika zaletasun handia dago baina azkenaldian sortzen diren talde gehienak Oi! edo Punk aldetik jotzen dute. Ez naiz ni izango gaur egungo gazteei zein musika egin behar duten esaten diena baina onartu behar dut izugarrizko poza sentitu nuela Ordiziako Gaztetxeak bere 25. urteurrena dela eta atera zuen disko bikoitzean kantu hau topatu nuenean.

Garai hartan, ez zituzten hamazortzi urte ere ere izango eta bai, oso berde zeuden oraindik baina ez didazue ukatuko kantu honen atzea zerbait berezia sumatzen ez denik? Bai, arima da eta etxe ondoan gainera. JAZPANAra gonbidatu nahi izan genituen baina ordurako utzia zuten talde, lastima. Badakit ordea, nahiz eta taldea desagertu, kideetako batzuk musika egiten jarraitzen dutela. Gauzak horrela, sofan eseriko naiz lasai-lasai hurrengo mukizu lotsagabe taldea Goierritik noiz aterako zain.